Het voortjagende rad van de tijd heeft ons weer gevoerd tot dat punt van het jaar waarop, indien wij ons ervoor openstellen, alle dingen tot een zekere rust komen; een moment waarop een stilstand intreedt, een periode van inkeer en verwachten.

De zon heeft haar laagste stand bereikt en alles lijkt even de adem in te houden. Kosmisch gezien heeft de periode van Kerstmis tot Driekoningen voor de mens altijd een diepe betekenis gehad. Hij was op dit dieptepunt, tijdens de winterzonnestilstand, ontvankelijker voor bezinning dan gewoonlijk. Er was stilte; stilte zowel buiten, waar de sneeuw ieder Lees verder →