De Odyssee van Mohamed – Zijn taal is eenvoudig, zijn boodschap groots

BESTEL DE ODYSSEE VAN MOHAMED

Drie jaar na de aanslagen in Brussel waarbij hij zijn vrouw Loubna verloor, klinkt de stem van Mohamed El Bachiri scherper dan ooit in zijn nieuwste boek  ‘De odyssee van Mohamed’ dat is opgetekend door David van Reysbrouck.

Eerder brachten zij over de noodlottige aanslag het succesvolle boekje uit met de titel Een Jihad van liefde. Mohamed schetst de contouren van een moderne, open samenleving waarin verschil mag bestaan en menselijkheid prevaleert. Vanuit zijn eigen, bodemloze verdriet geeft hij een indrukwekkende getuigenis vol wijsheid en liefde. Zijn taal is eenvoudig, zijn boodschap is groots. Hieronder volgen drie korte fragmenten uit De Odyssee van Mohamed.

De laatste kus (p.15)

De laatste avond was ze eerder naar bed gegaan dan ik. Ik bakte nog een chocoladetaart voor haar, daar was ze dol op. Terwijl die in de oven stond, deed ik een paar spelletjes Fifa 16 op de PlayStation, en daarna ging ik ook naar boven. Ze sliep al, ik kuste haar op haar schouder. De laatste kus, voor altijd op mijn lippen gebrand. 

En toen de waanzin na het nieuws van de aanslagen, het dagenlange wachten en ten slotte de fatale mededeling. Ik ben kapot, verpletterd … Voor mij is dit het einde van de wereld. De hel is losgebroken. Ik heb mijn vrouw verloren, de moeder van mijn kinderen, degene die geacht werd me te overleven. Ik had nooit gedacht dat ik haar, die zo lief en aardig was, zou verliezen.

Openbaar leven (p.41)

Het is een raar leven dat ik nu leid, tussen privé en openbaar, tussen thuis en de media. Het is niet langer ‘een stil leven is een gelukkig leven’, maar veeleer ‘een publiek leven is een treurig bestaan’. Toch is er niets uitzonderlijks. Ik ben maar een doodgewone man die de duisternis heeft leren kenenn, die leeft met verdriet maar voor het voetlicht is gebracht. Hoe komt een eenvoudige metrobestuurder die zijn vrouw bij een aanslag verliest op conferenties terecht waar hem vragen worden gesteld alsof hij de wijsheid in pacht heeft? Terwijl de arme man tegenover u niet eens zijn school heeft afgemaakt, al heeft hij wel altijd geprobeerd – en misschien helpt dat hem enorm – om de wereld waarin hij leeft te begrijpen….

Grootsheid van de geest (p.69-p.71)

Ik woon zeshonderdvijftig meter bij het huis van een van de terroristen van Parijs vandaan. We wonen in dezelfde gemeente, we hebben dezelfde huidskleur, we komen oorspronkelijk uit hetzelfde land, maar onze kijk op het leven en de godsdienst zijn lichtjaren van elkaar verwijderd.

Hoe kan dat? Ook ik ben geconfronteerd met afwijzende blikken, gesloten deuren en selectieve controles. Ook ik heb verwondingen opgelopen. Maar ik heb geweigerd om verblind te raken door woede. Bij mij waren er altijd mijn nieuwsgierigheid en mijn liefde voor geschiedenis en filosofie die mijn gedachten voedden. 

Toen ik de islam van Bagdad en Al-Andalus ontdekte, die prachtige periode van de tiende tot de twaalfde eeuw, was dat een soort tweede openbaring voor me, een tweede religie. De perioden waarin onze beschaving haar absolute hoogtepunt bereikte, deden zich precies voor toen we tolerant en ruimdenkend waren! Wat een verschil met de strenge islam die ons in Brussel werd onderwezen, wat een verschil met al die in Saoedi-Arabië opgeleide imams.

Elke zomer reden we in de vakantie naar Spanje en Marokko. Voor mij was dat een reis door de tijd. Sinds ik de roman Leo Africanus van Armin Malouf heb gelezen, heeft Andalusië me altijd geïnspireerd en aan het dromen gezet. Ik verlang beslist niet terug naar een heerszuchtige islam of territoriale grootsheid. Ik heb het over grootsheid van de geest. Ik heb het over dat verloren paradijs waarin verschillende culturen naast elkaar bestonden en vermengt raakten. 

Jongeren die op zoek zijn naar hun identiteit zouden inspiratie kunnen putten uit die ruimdenkende, tolerante wereld die het hoogtepunt van de moslimbeweging vormde. We moeten daarin geloven. Het is een aards paradijs dat veel beter voorstelbaar is dan het hemelse paradijs, waarin niet iedereen gevraagd kan worden te geloven.

INHOUD

1. Geweld en slaappillen
Kliffen
Golven
De laatste kus
Verdriet
Het geweld van de instellingen
Haar foto
De hel
Eenzaamheid
De nachten
Mama
Liefde
Mijn vader
De eeuwigheid

2. Ze houden niet van ons
Openbaar leven
Minderwaardigheidscomplex
‘Marokkaan’ zijn
Vernedering
Minachting
La haine
Woede
Vernedering (2)
Vernedering (3)
De boodschap

3. Scherven van de spiegel
Grootsheid van de geest
Denken
Kennis
Filosofie
Antwoorden
Het dogma en angst
Kerstboompje
De waarheid
Respect voor andere godsdiensten
Kleuren
Dieren
Waardigheid van de vrouw
Homoseksualiteit
Klimaat en milieu
Goedheid

4. Loubna

Dankbetuiging

BESTEL DE ODYSSEE VAN MOHAMED