In de wereldgeschiedenis ontdekken wij hoe de uitvloeiingen van het goddelijke Pleroma zich openbaren in twee stromingen, als twee rivieren. […] De gnosticus Valentinus duidde deze rivieren aan als de Pistis en de Sophia. Eén stroming werd aangeduid als de stroom van de kennis, de Pistis; de andere als de stroom van de wijsheid, de Sophia. Eén stroming die zich geheel en al associeert met de gangbare menselijke kennis van ieder tijdsgewricht, zodat de grote massa die emanaties kan ontdekken en erop kan reageren, ja, móét reageren; en één stroming die zich geheel separaat houdt van deze wereld, maar wel in deze wereld instraalt, opdat de enkeling, de God-zoekende mens, tenslotte de Pistis van de natuur ontvluchtende, uiteindelijk de Sophia zou kunnen vinden, de Sophia zelf zou kunnen zijn. 

Ontdekt u wellicht hoe prachtig dat is, hoe fantastisch goed die methode is? De emanatie van de Pistis stort zich Lees verder →