De eindeling opgejaagd is een intrigerend fantasy verhaal met een maatschappelijke boodschap van Katherine Applegate voor mensen vanaf ongeveer 10 jaar. Het vervolg op dit boek heet ‘De eindeling ten strijde’. Nadat de roedel van Byx is vermoord, is zij bang dat ze de enige overgebleven Dariene is. Samen met Khara en Tobbel de wobbyk besluit zij op zoek te gaan naar misschien wel de enige overgebleven roedel. Welkom in het koninkrijk Nedarra. Byx is een Dariene, een hondachtig wezen, en de jongste van haar roedel. Vanwege de magische krachten die worden toegekend aan Darienes wordt haar soort opgejaagd in het door oorlog verscheurde koninkrijk van Nedarra.
Wanneer Byx op onderzoek uit is, wordt haar roedel vermoord en vreest ze dat ze de laatste van haar soort is, de eindeling. Zoekend naar een veilig thuis, stuit ze op legendes van andere verborgen Darienes. Onderweg ontmoet ze nieuwe bondgenoten – zowel dieren als mensen – en samen ontdekken ze een geheim dat elk schepsel in hun wereld zou kunnen bedreigen… Hieronder volgen de tekst van het eerste hoofdstuk en een aantal reviews.
LEES OVER HET VERVOLGBOEK: DE EINDELING TEN STRIJDE
1. EINDELING
Lang voordat ik het woord hoorde, was ik al gewend de laatste te zijn. Ik was het onderdeurtje, de jongste en verreweg de kleinste van mijn broers en zussen. Dat betekende dat ik als laatste mocht eten en drinken en als laatste werd beschermd. Als laagste in de rang van onze steeds kleiner wordende roedel aanvaardde ik mijn plek zonder wrok. Nou ja, zonder al te veel wrok. Misschien was het niet meer dan eerlijk. Ik had veel terkortkomingen – dat kreeg ik in ieder geval vaak te horen.
Ik was te jong om slim en te klein om nuttig te zijn. Mijn voeten waren groot en plomp. Ik struikelde erover bij het rennen. Mijn vacht was smoezelig, en ik had geen manieren. Een keer had ik een hele antelierspoot opgegeven voordat ik aan de beurt was. Ik was overdreven nieuwsgierig. Ik dwaalde te ver weg en vroeg me vaak dingen af. Kortom, ik was een teleurstelling in mijn enige levenstaak: mijn best doen stilletjes in leven te blijven, net als alle andere darienen.
Tegenwoordig was de kans dat je een dariene zag net zo groot als de kans dat je een eenhoorn kon aaien. Onze roedel-oudste, Dalintor, tenger, met een witte snuit, praatte graag over een tijd dat onze voorouders in grote groepen over de Nedarraanse vlaktes zwierven, honderden darienen tegelijk. ’s Avonds vormden ze dan familiegroepen die bij elkaar kwamen om wilde grassenen bessen klaar te maken of misschien wel een verdwaalde das of harkel te braden.
Maar dat alles was lang geleden. Nu waren er in ons deel van de wereld niet veel van ons over, één groep van vier families die bij elkaar kropen, zo gedwee als muisjes. Ze verscholen zich voor mensen, die o zo onvoorspelbare roofdieren. Ze verscholen zich zelfs voor de zon.
Sommigen zeiden dat er ver weg meer darienen waren, in berggrotten of op verre eilanden. Anderen zeiden dat die waarnemingen voortkwamen uit misplaatste hoop Darienen werden vaak verward met honden. We lijken op het eerste gezicht ook erg op elkaar. Maar honden kunnen hun duim niet bewegen zoals wij. Ze kunnen niet rechtop lopen. Ze kunnen niet van boom naar boom zweven. Ze kunnen niet met mensen praten. En – sorry, hoor – honden zijn niet bepaald de scherpste klauwen in een jachtpartij, als je begrijpt wat ik bedoel.
Hoe dan ook, of er nu meer van ons waren of niet, Dalintor was bang dat we binnnekort allemaal verdwenen zouden zijn, afgeslacht vanwege onze warme, zijdezachte vacht. Net als de Carlisiaanse zeehond, waarop mensen zo lang hadden gejaagd totdat ze uitgestorven waren. Of de rode marlot, vernietigd door ziekte. Of de blauwgekuifde zinguin, uitgeroeid toen hun territorium in de Oorlog-Lang-Geleden werd vernietigd. Er leken veel manieren te zijn om de wereld voorgoed te verlaten.
We wilden niet geloven dat onze dagen geteld waren. Mazar wat we wél wisten, was dat we ooit met velen waren, en nu met weinigen. Mijn ouders waren bang dat ik als eerste zou sterven wanneer er problemen kwamen, en ze wisten dat die er rap aan zaten te komen. Ik was klein. en soms een teleurstelling. Maar ik wist dat ik ook moedig kon zijn. Ik was niet bang om als eerste te sterven. Wat ik niet wilde, was als laatste overblijven. Ik wilde niet de eindeling zijn.
REVIEWS
Ik kon het boek niet wegleggen elke avond waardoor ik wel eens te laat in slaap viel. Als je erin gelezen hebt, raakt het niet zo snel uit je hoofd. Ik bleef nadenken hoe het boek verder zou gaan, elke keer als ik het boek weglegde op mijn nachtkastje. Mijn mama las het boek ook en ik vond het moeilijk om haar de volgende dag niet te laten verklappen wat de volgende spannende stuk van het verhaal zou zijn.
Daan, 12 jaar
Het spannendste in het boek vind ik als de soldaten van Murdano de groep gevangen neemt en ze proberen te ontsnappen. Ik vind het boek leerzaam omdat ik zie hoe dom het is dat er dieren uitsterven omdat wij mensen dat zo willen. Elke soort heeft recht om op de aarde te leven. Ik zou het boek een 9 geven. Ik ben heel benieuwd hoe het nu verder gaat.
Sil, 12 jaar
Ik vind het een enorm leuk boek. Ik hou wel van fantasy en ik vond de omschrijvingen van de wereld en de dieren heel leuk. Ik zou zelf heel graag een wobbyk en een dariene willen. Wat ik heel erg leuk vind is dat een meisjes pup de hoofdrol heeft en dat ze gered wordt door een stoer mensen meisje met een gaaf zwaard.
Josephine, 10 jaar
Mijn dochter kent verder geen boeken waarin een meisje de hoofdrol heeft en heel dapper en stoer is. Aanrader voor stoere meisjes en jongens van 10 jaar en ouder.
Joyce, moeder van Josephine
Het is een geweldig en meeslepend boek dat je laat zien dat alles mogelijk is als je niet opgeeft. Het zijn uitgebreide personages en je kan het boek eigenlijk niet neerleggen.
Amber, 12 jaar
De Eindeling van Katherine Applegate is een echte aanrader. Niet alleen voor kinderen, maar ook voor volwassenen is het genieten geblazen! Het is een intrigerend fantasyverhaal, met een mooie, sterke maatschappelijke boodschap. De Eindeling zal zeker nog een tijdje door je hoofd blijven rondspoken nadat het al uit is.
Magic Of Books NL
De Eindeling is een ontroerend, meeslepend, stoer, spannend, avontuurlijk, fantasierijk en hoopvol verhaal, waar zowel jong als oud van zullen genieten. Het is echt enorm verslavend fantasy verhaal en na het lezen van dit eerste deel, wil je gegarandeerd meer! ‘De eindeling’ is geschikt om te lezen vanaf 10 jaar.
Mariska Zonneveld van HeavenLeigh Books
De beeldende schrijfstijl van Katherine Applegate zorgt ervoor dat je de wereld van Nedarra wordt ingetrokken. En ook de illustraties van Max Kostensko zijn adembenemend en voegen iets toe aan het verhaal. Ze illustreren een scène uit het boek waardoor het verhaal zich voor je ogen af gaat spelen. Dit boek is gewoon genieten voor iedereen!
Chantal During, redacteur chicklit.nl
Bron: ‘De Eindeling opgejaagd’ door Katherine Applegate