Het korte leven van Simone Weil (1909-1943) getuigde ruimschoots van haar overtuigingen. In 1942 vluchtte zij uit Frankrijk naar Amerika en vervolgens naar Londen om samen te werken met de groep van De Gaulle. Het postuum gepubliceerde ‘Verworteling’ was een direct resultaat hiervan. Het doel ervan was te helpen bij de wederopbouw van Frankrijk na de oorlog. In Verworteling, haar magnum opus, reflecteert Weil op het belang van religieuze en politieke sociale structuren in het leven van het individu. Een ander geen honger laten lijden is volgens haar een van de basisverplichtingen die wij als mensen hebben. Maar even belangrijk is onze verplichting tegenover onze gemeenschap: we mogen dan verschillende mensenrechten hebben afgekondigd, maar we hebben de verplichtingen over het hoofd gezien en dit heeft ons zelfingenomen gemaakt en ontworteld. Het is alsof Weil een rechtstreekse waarschuwing richt tot ons, de burgers van de 21ste eeuw. Lees verder