Negen citaten uit Het boek van Mirdad die aansluiten bij de negen beschouwingen van Mysteriën en uitdagingen van geboorte, leven en dood

 

BESTEL HET BOEK VAN MIRDAD

De onderstaande negen citaten uit Het boek van Mirdad van Mikhaïl Naimy sluiten aan bij de negen beschouwingen van het boek Mysteriën en uitdagingen van geboorte, leven en dood een nieuwe mens worden.

1. Het woord aannemen, citaat uit Het boek van Mirdad

Het Woord van God is een smeltkroes. Wat het schept, smelt het en doet het tot een eenheid samenvloeien, niets als waardevol aanvaardend, niets als waardeloos verwerpend. Daar het de geest van inzicht bezit, weet het zeer wel dat het een is met zijn schepping; dat het verwerpen van een deel het verwerpen van het geheel zou zijn; en het verwerpen van het geheel betekent het verwerpen van zichzelf. Daarom is het eeuwig één  van doel en strekking.

Het woord van de mens, daarentegen, is een zeef. Wat het schept, zet aan tot macht en geweld. Het is altijd bezig dít tot vriend te kiezen en dát als vijand uit te stoten. En maar al te vaak wordt zijn vriend van gisteren de vijand van vandaag; de vijand van vandaag, de vriend van morgen.

Zo woedt de wrede en vruchteloze strijd van de mens tegen zichzelf. En dit alles omdat de mens de heilige geest mist, die hem zou kunnen doen begrijpen dat hij en zijn schepping één zijn; dat het uitbannen van de vijand het uitbannen van de vriend is. Want beide woorden: vijand en vriend, zijn de schepping van zijn woord, van zijn ik.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 5

2. Incarneren op aarde, citaat uit Het boek van Mirdad

U die geboren bent om u hemelwaarts te verheffen, om de grenzeloze ruimte te doorklieven, en het universum in uw vleugelen te omvangen, u hebt zich opgesloten in kooien van benauwde bepalingen en geloofsrichtingen, die uw vleugels kortwieken, uw uitzicht belemmeren en uw spieren doen verstenen. Hoe zult u de komende zondvloed te boven komen, mijn dakloze zwervers?

U, beeltenissen naar de gelijkenis van God, hebt de gelijkenis en de beeltenis nagenoeg uitgewist. Uw goddelijke gestalte hebt u doen verkwijnen tot u haar niet meer herkent.
Uw goddelijke gelaat hebt u met modder bezoedeld en met maskers overdekt. Hoe zult u de zondvloed die u hebt ontbonden wederstaan, mijn dakloze zwervers?

Indien u geen acht slaat op Mirdad, zal de aarde u nimmer meer zijn dan een graf, de hemel nimmer meer dan een doodskleed terwijl de eerste er toch toe bestemd was u tot wieg te dienen en de tweede tot troon.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 37

3. Kringlopen doorzien, citaat uit Het boek van Mirdad

Zoals u voortdurend sterft als u leeft, zo leeft u voort als u dood bent, zoal niet in dit lichaam, dan toch in een lichaam van een andere vorm. Maar u blijft in een lichaam leven tot u zich opgelost hebt in God, of, anders gezegd: tot u aan alle verandering ontstegen bent.

De wet van de tijd is herhaling. Wat eenmaal in de tijd verschenen is moet onvermijdelijk telkens opnieuw verschijnen. De tussenpozen kunnen bij de mens lang zijn of kort, al naar de intensiteit waarmee de mens de herhaling begeert of wil.

Als u uit de kringloop die bekend staat als ‘leven’ overgaat in de kringloop die bekend staat als ‘dood’, en u vervuld bent van een onlesbare dorst naar de aarde en een onstilbare honger naar haar hartstochten, dan zal de magneet van de aarde u opnieuw aan haar boezem trekken. En leven na leven en dood na dood zal de aarde u zogen en de tijd u van haar borst wegnemen, tot u geheel uit eigen beweging zich eens en voor altijd zelf van haar losmaakt.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 20

4. Verliezen verwerken, citaat uit Het boek van Mirdad

Is het een verlies voor de beek zich in de zee te verliezen en zich zo bewust te worden van zichzelf, evenals de zee? Voor de mens betekent het verliezen van zijn identiteit in God slechts het verliezen van zijn schaduw en het vinden van de schaduwloze essentie van zijn wezen. Zoals de dood u zal verlossen van de dood en het leven u zal bevrijden van het leven, zo zal de tijd u vrijmaken van de tijd. De mens zal zó genoeg krijgen van verandering, dat alles in hem met een onuitblusbaar vuur zal hunkeren naar wat machtiger is dan verandering. En hij zal het zeker in zichzelf vinden.

Gelukkig zijn zij die hunkeren, want zij staan reeds op de drempel van de vrijheid. Hen zoek ik en tot hen spreek ik. Heb ik u niet gekozen omdat ik uw hunkeringen hoorde? Maar wee hun die meedraaien in de omwentelingen van de tijd en daarin hun vrijheid en hun vrede trachten te vinden. Nauwelijks glimlachen zij over een geboorte, of zij moeten wenen over de dood. Nauwelijks zijn zij verzadigd, of zij worden ontledigd. Nauwelijks hebben zij de vredesduif gevangen, of deze wordt in hun handen tot een strijdlustige gier.

Hoe meer zij menen te weten, hoe geringer in waarheid hun kennis is. Hoe meer zij vooruit komen, hoe verder zij achteruit gaan. Hoe hoger zij klimmen, des te dieper zij vallen. Voor hen zullen mijn woorden als een vaag en hinderlijk gemompel zijn, als gebeden in een gekkenhuis, als fakkels die ontstoken zijn voor blinden. Eerst als ook zij naar vrijheid beginnen te hunkeren, zullen zij hun oren voor mijn woorden openen.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 19

5. De twee tot één maken, citaat uit Het boek van Mirdad

Zoals in de dichtere levenssferen het mannelijke en het vrouwelijke één zijn, zo zijn zij één in de ijlere sferen van leven. De ruimte daartussen is slechts een deel van de eeuwigheid dat door de waan van de dualiteit beheerst wordt. Zij die ervoor noch erachter kunnen zien, geloven dat dit deel de eeuwigheid zelf is. Zij klemmen zich vast aan de waan van de dualiteit, alsof deze de diepste kern en het wezen van het leven was, want zij weten niet dat de wet van het leven eenheid is.

Dualiteit is een fase in de tijd. Daar zij van de eenheid uitgaat leidt zij naar de eenheid terug. Hoe sneller u deze fase doormaakt, hoe eerder u uw vrijheid zult omhelzen. En wat zijn man en vrouw anders dan de ene Mens, die zich van zijn enkelvoudigheid niet bewust is en in tweeën gespleten genoodzaakt is de bitterheid van de dualiteit in overvloed te drinken, opdat zijn hunkering zal uitgaan naar de nectar van de eenheid, en hij in deze hunkering de eenheid uit alle macht zoeken zal ; en hij al zoekend haar vinden en bezitten zal in het bewustzijn van haar weergaloze vrijheid?

De mannen en vrouwen die hunkeren naar de overwinning, moeten hun eenheid verwerkelijken juist terwijl zij in het vlees zijn. Niet door gemeenschap van het vlees, maar
door de wil tot bevrijding van het vlees en van alle belemmeringen waarmee het hun weg naar de volmaakte eenheid en het heilige inzicht blokkeert.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 22

6. Talenten gebruiken, citaat uit Het boek van Mirdad

Indien u alles zou weten, zou u niemand oordelen. Indien u de werelden zou kunnen samenbrengen, zou u zelfs hen die verstrooien niet veroordelen. U zou weten dat wie verstrooit daardoor zelf geoordeeld wordt. En u zou, in plaats van wie zichzelf veroordeelt te oordelen, veeleer trachten zijn veroordeling op te heffen.

Over- en overbelast is nu de mens met wat hij zichzelf heeft opgeladen. Zijn weg is te ruw en te kronkelig. Ieder oordeel is een last te meer, zowel voor de rechter als voor de geoordeelde. Als u wilt dat uw lasten lichter worden, onthoud u er dan van enig mens te oordelen. Als u wenst dat ze vanzelf verdwijnen, ga dan onder en verlies uzelf voor eeuwig in het Woord. Laat inzicht uw stappen leiden, zo u wilt dat uw weg recht en glad wordt. Mijn mond brengt geen oordeel, maar heilig inzicht.

Iedere dag is een oordeelsdag. De rekeningen van ieder schepsel worden élk moment opgemaakt. Niets blijft verborgen. Niets blijft ongewogen. Iedere gedachte, iedere daad, iedere wens wordt opgetekend in hem-die-denkt, in hem-die-doet en in hem-die wenst. Geen gedachte, geen wens, geen daad gaat onvruchtbaar de wereld in, maar alle vermenigvuldigen zich overeenkomstig hun soort en aard. Wat in overeenstemming is met de weg van God, wordt verzameld ten leven; wat daaraan tegengesteld is, wordt verzameld ten dode.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 22

7. Vrij komen van begoocheling, citaat uit Het boek van Mirdad

Houd ermee op een wereld te verontrusten die reeds ziek is van verontrusting. Hoe kunt u hopen helder water te putten uit een bron waarin u onophoudelijk allerhande slijk en afval werpt? Hoe zullen de wateren in een poel ooit helder en stil worden, als u ze elk ogenblik verstoort?

Als u stilte zoekt, trek dan geen wissels op een wereld vol verontrusting, daar u dan wissels op onrust trekt. Als u liefde zoekt, trek dan geen wissels op een hatende wereld, daar u dan wissels afgeeft op haat. Als u leven wilt, trek dan geen wissels op een stervende wereld, daar u dan wissels afgeeft op de dood. De wereld kan u in geen andere munt betalen dan in haar eigen munt die twee kanten heeft.

Trek daarom wissels op de oneindige God-in-u die zo onmetelijk rijk aan vredebrengend inzicht is. Verg van de wereld niets dat u niet van uzelf vergt. En verg van niemand iets dat u hem niet toe zou staan van u te vergen. En wát zou, zo de gehele wereld het u zou schenken, u helpen om uw zondvloed te overwinnen en een aarde te betreden die vrij is van lijden en dood, een aarde die één is met de hemel in eeuwigdurende liefde en in de vrede van heilig inzicht?

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 22

8. Het opstandingslichaam verwerven, citaat uit Het boek van Mirdad

Het grote heimwee heeft uw wereld te klein gemaakt en u een vreemdeling in die wereld doen worden. Het heeft uw voorstellingsvermogen vrijgemaakt van de greep van de despotische zintuigen en het voorstellingsvermogen heeft u het geloof geschonken.

Als een adelaar die bij een kip van een achtererf is uitgebroed en met het broedsel van die kip wordt opgesloten, zo is de mens met het grote heimwee te midden van zijn medemensen. Zijn kuikenbroertjes en zijn kippenmoeder zouden willen dat hij als een van de hunnen was, dat hij hun aard en gewoonten deelde en leefde zoals zij. En hij zou willen dat zij evenals hij droomden van de wijde, onbegrensde lucht.

Spoedig echter ontdekt hij een vreemdeling en een paria onder hen te zijn en hij wordt door allen, zelfs door zijn moeder, gepikt. Maar de roep van de bergtoppen weerklinkt luid in zijn bloed, en de stank van de kippenren is een kwelling voor zijn neus. Toch verdraagt hij dit alles in stilte, tot zijn verentooi volledig is. Dan verheft hij zich in de lucht en werpt een liefdevolle blik ten afscheid op zijn voormalige broers en hun moeder die vrolijk voortgaan met kakelen, terwijl zij in de aarde wroeten naar meer zaad en meer wormen.

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 31

9. Het eeuwige nu ervaren, citaat uit Het boek van Mirdad

Een onwetend hart is een dualistisch hart. Een dualistisch hart schept een dualistische wereld. Een dualistische wereld brengt onophoudelijk twist en strijd voort. Een hart vol inzicht daarentegen is een enkelvoudig hart. Een enkelvoudig hart schept een enkelvoudige wereld.

Een enkelvoudige wereld is een wereld in vrede, want twee zijn er nodig om strijd te voeren. Daarom raad ik u aan strijd te voeren tegen uw hart, opdat het enkelvoudig worde. De beloning van de overwinning is eeuwigdurende vrede.

Zodra u in iedere steen een troon kunt zien en elke grot u tot kasteel kan zijn, zal het de zon verheugen u tot troon te zijn en de sterrenconstellaties u tot kastelen. Zodra ieder madeliefje in het veld u tot ereteken kan dienen en iedere worm u tot leraar kan zijn, zullen de sterren zich verheugen op uw borst te prijken en is de aarde bereid uw kansel te zijn. Zodra u over uw hart kunt heersen, wat maakt het dan nog voor u uit wie in naam over uw lichaam heerst? Zodra het gehele universum u toebehoort, wat betekent het dan nog voor u wie over deze of gene streek van de aarde heerst?

Mikhaïl Naimy, Het boek van Mirdad, hoofdstuk 28

BESTEL HET BOEK VAN MIRDAD

LEES OVER DE BOVENSTAANDE BOEKEN VAN EN OVER MIKHAIL NAIMY