1. In de oven van de kosmos
wordt een wonder klaargestoomd.
Door de tijd gekneed
wordt een Mens gesmeed.

2. Toen mijn oog
naar elders was gericht,
doofde mijn vuur.
En ik bleef achter met sintels.
Sintels die tot stof uiteenvielen.
Wat een verspilling
van het wonder dat ik was…

3. Licht en duisternis.
Gespijsd in de oersoep.
Verhit door het kosmisch vuur.
Verstrengeld tot oogverblindend licht.
Vele facetten geslepen.
Koolstof tot het zuiverste verlicht
geven kleuren weer als strelende zijde.
Geeft zijn binnenste zuiver weer.

4.  Wanneer alle rozen weer bloeien
en hun kleur en geur verspreiden,
dan glimlacht het ganse heelal.

5. Zie de maan.
De maan weerspiegelt de schoonheid van de zon.
Deemoedig is de maan.
Stralend is de zon.
Laat mij de maan zijn.

6. Zaai mijn liefste
Zaai
Zaai op de golven der kosmische zee
Zaai mijn liefste
Zaai op het ritme der kosmische zangen
Zaai mijn liefste
Zaai
Zaai in onsterfelijk verlangen
Zaai

7. Een hemelse legering,
mijn ziel weer verbonden met uw heerlijke geest.
Een vloeiende dans in perfecte balans.

8. De tuin zegt niets, zij zwijgt.
In overgave leeft zij voort.
De seizoenen drukt ze in zich uit.
Slechts gerichte aandacht toont zij.
Verbonden met de tuin in het kosmisch zijn,
haar wortels geaard, vraagt zij slechts levend water
en licht voor haar bloei.
De tuinman komt in haar tot groei.

9. De mens drukt zich niet alleen uit door woord, daad en gebaar.
Zijn hele wezen drukt zich uit in de atmosfeer
en 
in zijn omringende astrale lichaam,
dat weer kan resoneren in de kosmische zang.
Oooh arme onwetende, welke klank trilt er in erbarmen?
Luister naar die zachte stem die geeft de zuivere maat.

10. Hoe kan je spiegel worden schoongepoetst
als iedere wrijving je irriteert?

11. Na vele omzwervingen betrad ik de duistere ruimte, slechts verlicht door één enkele vlam. Ik stapte in de vlam en werd tot vuur geboren,
het Eeuwige Licht van de Onnoembare.