Het jeugdboek De witte eland, een Noversa-verhaal met illustraties van Rivka Lucas is ontwikkeld binnen het jeugdwerk van de School van het Rozenkruis en geschreven door verschillende auteurs, onder wie Iris Hes en Arwen Gerrits. Hieronder volgt een recensie van Maaike Stobbe die gepubliceerd is in de derde editie van het tijdschrift LOGON in 2020.
Beginalinea
‘Hoor je het ook? Overal klinken vrolijke geluiden. Van lachen en rennen, van zingen en spelen. Kinderen zijn het. Hun gelach weerkaatst tegen de muren, want de muren zijn van kristal. Helder en licht. Als vrolijk klinkende belletjes.’
Redenen om dit boek niet te lezen
Ik kan maar één reden verzinnen: als je bij het horen van ‘kinderboek’ denkt aan kinderachtig of simpel. Vergeet die gedachte. Kinderboeken zijn zeker niet kinderachtig. De onderwerpen passen bij wat kinderen interesseert, en dat is gek genoeg precies hetzelfde als wat volwassenen ook inspireert. En als dat niet zo is: probeer weer eens als een kind te kijken, met verwondering. Kijk wat er dan gebeurt. Mocht het niet meteen lukken: probeer het nog een keer, met een ander boek.
Redenen om dit boek wel te lezen
Het verhaal is voor iedereen. Iedereen moet weten hoe het vinden van het glas en de reis die daarop volgt het leven van Rune, Roef en de anderen verandert. Omdat het eigenlijk zo simpel is als zij zeggen: het kristal hoort niet bij deze aarde en wij moeten het terugbrengen naar het land waar het thuishoort.
De tekeningen zijn met zorg gemaakt; de details, de kleuren, hoe ze het verhaal ook laten zíen.
Dat je het verhaal zelf kunt lezen, kunt voorlezen en kunt bekijken, en dat het dus geschikt is voor alle lezers van alle leeftijden. Je leert in dit boek wat er kan gebeuren als je op zoek gaat naar iets waarvan je graag wilt weten waar het vandaan komt. Dat is een goede les om nieuwsgierig te blijven en je af te vragen hoe de wereld in elkaar zit. De witte eland, en wat hij doet – en dan hopen dat hij echt bestaat.
Mooiste zin
‘Haar licht kent geen schaduw. Haar licht doorstraalt alles. Maar de mens heeft ogen nodig om dit te kunnen zien.’