Als diep in de winter de etensvoorraad opgegeten is, weet de muis Frederick zijn vrienden op te vrolijken met door hem verzamelde zonnestralen, kleuren en woorden.
In het prentenboek ‘Frederick’ laat Leo Lionni (1910-1999), de internationaal bekende schrijver en illustrator van kinderboeken, twee kanten van het leven zien: het regelen van de praktische kant van leven, het verzamelen van eten voor de winter en het belang van verbeeldingskracht om de winter, om barre tijden door te komen. Frederick, de kunstenaar, helpt met zijn voorraad aan zonnestralen, kleuren en woorden de muizen de winter door.
Het boek nodigt uit met kinderen in gesprek te gaan over de schatkamer van het hart, waarin mooie herinneringen opgeslagen kunnen worden. Misschien ligt er al een heel mooie herinnering te wachten. Wat is voor jou een mooie herinnering? Waar droom jij van? Waar verlang jij naar?
VOORPROEFJE
Rondom de weide waar de koeien graasden en de paarden draafden, stond een muur van oude, oude stenen.
En in de muur, vlakbij de schuur met de graanzolder, woonden de veldmuizen, een babbelziek gezinnetje.
Maar de boeren waren er weggetrokken, de schuur lag verlaten en de graanzolder was leeg. De winter stond voor de deur en de kleine muizen begonnen koren te verzamelen en noten en tarwe en stro. Allemaal werkten ze dag en nacht. Allemaal – behalve Frederick.
Hij verzamelt zonnestralen, kleuren en woorden om de winter door te kunnen komen.
Bron: ‘Frederick’ door Leo Leonni, vertaald door Harriet Laurey