Op een dag, begin jaren 1940, loopt een keurig sprekende Engelse architect met de naam Douglas Harding (1909-2007) over een bergpad in de Himalaya. Plotseling komt hij erachter dat hij geen hoofd heeft. ‘Dit is geen goeddoordachte openingszin, geen woordgrap alleen maar bedoeld om de aandacht te trekken,’ schrijft hij in dit prikkelende kleinood De hoofdloze weg, dat inmiddels meer dan zestig jaar oud is. De kern van zijn werk zijn de experimenten – bewustzijnsoefeningen die je uitnodigen om te zien wie je bent. Ze omzeilen woorden en verwijzen direct, non-verbaal, naar je ware natuur.
Lang voordat het fictieve ‘Hitchhiker’s Guide to the Galaxy’ bekendheid verwierf, zwierf dit eveneens kleine, goedkope en verstrekkende boekje al over de wereld en vond het zijn weg van de ene vriend naar Lees verder