Elisabeth was gezegend; zij besteedde haar tijd aan haar zoon Johannes en gaf hem de lessen, die Elihu en Salomé haar hadden geleerd. En Johannes was verrukt over de woestheid van zijn woonplaats en ging geheel op in de lessen die hij leerde. Nu waren er in de heuvelen vele grotten. De grot van David was dichtbij. Daarin woonde de heremiet van Engedi. Deze kluizenaar was Matheno, Egyptisch priester, meester van de tempel van Sakara.
Toen Johannes zeven jaar oud was nam Matheno hem mee naar de wildernis en zij bleven bij de grot van David. Matheno onderwees en Johannes luisterde aandachtig naar alles wat de meester zei. Dag aan dag verklaarde Matheno hem de mysteriën van het leven. Johannes hield van de wildernis; hij hield van de meester en zijn eenvoudige leefwijze. Hun voedsel bestond uit vruchten en noten, wilde honing en het Johannes-brood. Matheno was een Israëliet en onderhield alle joodse feesten.
Toen Johannes negen jaar oud was, nam Matheno hem mee naar een groot feest in Jeruzalem. Johannes was opgetogen over zijn bezoek aan Jeruzalem. Matheno vertelde hem alles over de godsdienst van de joden; de bedoeling van hun offers en hun ritualen.
Johannes kon maar niet begrijpen hoe zonde vergeven kon worden door het doden van dieren en vogels en deze op het altaar van God te verbranden. Matheno zei: ‘De God van de hemel en aarde eist geen offers. Deze gewoonte met haar wrede plechtigheden was overgenomen van de afgodendienaars uit andere landen. Zonde werd nooit en te nimmer uitgewist door het offeren van een dier, vogel of mens.
Zonde is het steeds voorthollen van de mens in de moerassen van de goddeloosheid. Als hij afscheid wil nemen van de zonde, dan moet hij op zijn schreden terugkeren, en zijn weg uit de goddeloosheid zoeken. Bekeer u en reinig uw harten door liefde en gerechtigheid en de zonde zal u vergeven worden. Dat is het hoofdthema van de boodschap die de wegbereider tot de mensheid moet brengen.
Wat is vergeving, vroeg Johannes. Matheno zei: Het is de afbetaling van schulden. Een mens die een ander mens onrecht aandoet ontvangt nooit vergeving vóórdat hij zelf het onrecht goed gemaakt heeft. De Veda’s zeggen dat niemand anders dan hij die het kwaad gedaan heeft, dat kwaad weer kan herstellen. Johannes zei: Als dit waar is dan rust de macht tot het vergeven slechts alleen in de mens zelf. Kan de mens zichzelf vergeving schenken? Matheno zei: De deur is wijd geopend; maak de weg van terugkeer van de mens recht, en de zonden worden vergeven.
Matheno en zijn leerling Johannes spraken over de heilige boeken van de overoude tijden en over de gulden voorschriften die zij bevatten en Johannes riep uit: Deze gulden voorschriften zijn subliem; waarom hebben wij nog andere heilige boeken nodig? Matheno zei: De geesten van de Eén-Heilige doen ieder ding komen en gaan op de juiste tijd.
De zon heeft zijn eigen tijd om onder te gaan, de maan heeft haar eigen tijd om op te komen; de regen om neer te dalen, de winden om te waaien. De zaaitijden hebben evenals de oogsttijden hun eigen tijden om te komen; de mens zijn eigen tijd om geboren te worden en te sterven.
De machtige geesten zijn de veroorzakers van de geboorte van de naties; zij doen ze in hun wiegen schommelen en brengen ze tot grootste kracht en wanneer hun taken volbracht zijn, wikkelen zij deze in hun lijkwade en leggen ze in hun graven. Er gebeuren in het leven van een natie en van een mens vele dingen die op het moment zelf niet aangenaam zijn; maar uiteindelijk treedt de waarheid naar voren; wat er ook komen mag, het is allemaal om bestwil.
De mens was geschapen voor een edele taak; maar hij had geen vrij mens kunnen worden, vervuld van wijsheid, waarheid en macht, indien hij door onpasseerbare grenzen ingesloten zou zijn geweest. Dan zou hij een marionet en een mechanisch wezen zijn geweest. De scheppende geesten gaven de mens een vrije wil; en dus heeft hij de macht om te kiezen. Hij kan de grootste hoogten bereiken of neerzinken in de diepste diepten; want hij heeft de macht te bereiken wat hij wil.
Als hij kracht begeert heeft hij de macht die kracht te verkrijgen; maar hij moet, om zijn doel te bereiken, weerstanden overwinnen; kracht wordt nooit in lediggang verkregen. Zo wordt de mens geplaatst in de maalstroom van veelsoortige conflicten, waarin hij trachten moet zichzelf vrij te maken. Door elk conflict heen verwerft de mens kracht; door elke overwinning bereikt hij grotere hoogten. Elke dag ontmoet hij nieuwe plichten en nieuwe zorgen.
De mens wordt niet over gevaarlijke diepten heen gedragen, noch wordt hij in het overwinnen van zijn vijanden geholpen. Hij is zelf zijn leger, zijn zwaard, en zijn schild; en hij is de aanvoerder van hen allen. Maar wél verlicht de Eén-Heilige zijn weg. De mens wordt nooit zonder een lichtbaken gelaten om hem te leiden. En hij heeft steeds een brandende lamp in zijn handen gehad om de gevaarlijke rotsen, de troebele stromen en de verraderlijke kuilen te kunnen zien. En zo heeft de Eén-Heilige alles geregeld; wanneer de mensen meer licht nodig hadden, is een grotere ziel op de aarde gekomen om dat licht te geven.
Maar nu zijn de jaren voorbij gegaan en de mensen hebben groter licht nodig. En nu begint de morgenster uit de hoogte te schijnen en Jezus is de vleesgeworden boodschapper om dat licht aan de mensen te schenken. En gij, mijn leerling, gij zijt geroepen om de komende dag aan te kondigen. Maar ge moet de reinheid van hart, die ge nu bezit, behouden; en ge moet uw lamp rechtstreeks ontsteken aan de kolen die op het altaar van de heiligen branden.
En dan zal uw lamp omgevormd worden tot een onbegrensde vlam, en ge zult een levende fakkel zijn wiens licht overal zal schijnen, waar een mens ook vertoeft. Maar in de komende eeuwen zal de mens tot grotere hoogten opstijgen en nog meer intensere lichten zullen komen. En dan, ten laatste, zal een machtige geest-ziel op aarde komen, die de weg opwaarts tot de troon van de volmaakte mens zal verlichten.
Bron: Aquarius Evangelie