Beschouwing 7

Spirituele Pasen 7: De cruciale overwinning op jezelf
Beschouwing voor zaterdagochtend, gebaseerd op spirituele tekst 6

 

WIJ ZIJN DANKBAAR VOOR UW DONATIES

Rozekruis Pers, Haarlem, IBAN NL11ABNA0560177593

7 de cruciale overwinning op jezelf

BESTEL SPIRITUELE PASEN EN PINKSTEREN

Het kruis is een van de oudste symbolen van de mensheid, een universeel symbool dat in vele culturen in allerlei vormen terug te vinden is. We kennen de swastika uit het oude India, de ankh uit het oude Egypte, het medicijnwiel van de Indianen en natuurlijk het Latijnse kruis, dat verbonden is met het christendom.

Elk symbool spreekt een eigen taal die zich richt tot diepere lagen van bewustzijn en met name tot de innerlijke mens. Als wij ons, in verlangen om de waarheid te vinden, richten op universele symbolen, dan verbinden we ons met die taal. Een universeel symbool zoals het kruis kan altijd op meerdere manieren worden begrepen. Niet alleen met het hoofd, maar vooral ook met het hart. Want het hart heeft zijn redenen die de rede niet kent.

Van universele symbolen gaat een grote kracht uit. Het universele kruis vertelt ons over de verbinding tussen eeuwigheid en tijd, over de instroming van onvergankelijke spirituele kracht in de materiële wereld. Het toont ons hoe alleen door middel van het kruis wereld en mensheid zich kunnen opheffen tot in de eeuwigheid.

Het kruis, als een dynamische realiteit, is de poort of de ladder waarlangs de opstanding in het hogere veld van leven mogelijk is. De mens die de gnostieke weg gaat, wordt zelf tot een kruis: het lichaam krachtig maar vergankelijk als hout en onvergankelijk voor wat betreft de innerlijke kracht die zich er vanuit het kruispunt, de geestvonk, aan hecht.

Het universele kruis is een lichtend en vreugdevol symbool van geloof, hoop en liefde. Maar doordat het beeld van de kruisiging door zeer velen alleen van zijn uiterlijke kant werd benaderd, werd het kruis tot een voorwerp van hout dat voornamelijk wordt geassocieerd met verdriet, lijden en dood.

De verhalen over de kruisiging van Jezus, zoals die in de evangeliën in de Bijbel zijn beschreven, zijn vele eeuwen verkeerd begrepen. Iemand die niet weet dat zij in werkelijkheid symbolische verhalen over innerlijke vrijmaking zijn, kan alleen maar de uiterlijke kant van de verhalen zien. De diepe waarheid die erin vervat is, is gesluierd en maakt zich vrij als er mensen zijn die haar kunnen dragen, verdragen en verder-dragen.

Citaten Spirituele Pasen met boek.029

BESTEL HET BOEK SPIRITUELE PASEN EN PINKSTEREN

Een bevrijdende religie kan nooit wetenschappelijk worden bewezen of worden beargumenteerd, juist omdat deze zich tot de innerlijke mens richt. Alleen de toetssteen van het innerlijk weten, het eigen innerlijk tribunaal, kan dan bepalen wat ‘waarheid’ is. De waarheid die zo, direct en van binnenuit, wordt herkend, is echter altijd aan interpretatie door de uiterlijke mens onderhevig. Want de waarheid kent vele facetten maar het menselijk bewustzijn is beperkt. Ons bewustzijn kan de waarheid slechts in deeltjes opnemen en is zelf aan dagelijkse verandering onderhevig. Daarom: wees bereid de waarheid van vandaag los te laten voor de nieuwe waarheid van morgen.

En mede daarom wordt er in hoofdstuk 69 van Het evangelie van de  heilige twaalven gezegd:

Zelfs onder de profeten en hen die ingewijd zijn in het wezen van de Christus is het woord van de dwaling aangetroffen. Er zijn echter heel veel dwalingen die door liefde bedekt worden.
Het evangelie van de heilige twaalven 69:6

Het fenomeen dat wij kennen als de kruisiging is niet uitsluitend christelijk, we vinden het al terug bij Plato. Enkele eeuwen voor het begin van onze jaartelling schreef Plato dat de wereldziel zichzelf openbaart in de vorm van een X of kruis (Timaeus); dat de rechtvaardige zal worden ‘gegeseld, geslagen, gebonden, doorstoken en uiteindelijk zal worden gekruisigd’ (De Staat, Politeia), en dat de ziel aan het lichaam is gespijkerd door de hartstochten (Phaedo).

De symboliek van het kruis en van het ogenschijnlijk zo eenvoudige maar ingrijpende kruisigingsverhaal zijn dan ook doordrongen van mysteriewijsheid. In paragraaf 101 van het apocriefe boek De handelingen van Johannes zegt Jezus, de innerlijke mens: ‘Wat ze zeggen omtrent mij, is mij niet overkomen en wat ze niet zeggen, dat heb ik geleden.’

Want naar de uiterlijke, historische kant heeft Jezus als mens de kruisiging doorstaan, heeft daadwerkelijk geleden en is daadwerkelijk gestorven. Maar de ware Jezus, de Jezus waar de mysteriën over spreken, is de innerlijke mens. De Jezus die, onzichtbaar voor mensenogen, zijn nieuwe lichtgewaad uit de indalende kracht van het kruis heeft opgebouwd.

Stap voor stap is dit groeiende nieuwe spirituele lichaam verbonden met het stoffelijke lichaam van de historische Jezus, symbolisch weergegeven door de omwandeling van Jezus op aarde en de verkiezing van de discipelen. De onvergankelijke ziel spijkert zichzelf in vrijwilligheid aan het vergankelijke lichaam, zich vrijwillig overleverende aan de hartstochten van de mens. De gevangenneming van Jezus vertelt ons daar het verhaal van.

De discipelen en Jezus blijven een tijdlang samen. En als gezegd wordt dat Jezus hen ‘opneemt in zijn lichaam’ dan kan dit heel letterlijk worden gezien; de twaalf persoonlijkheidskrachten worden opgenomen in de straling van het nieuwe spirituele lichaam, om de persoonlijkheid op te nemen in het transformatieproces door de ziel. De discipelen worden voorbereid op de opstanding van de innerlijke mens maar vluchten vlak voor de veroordeling door Kajafas en Pilatus weg; zij blijven voor een deel in de materiële wereld.

En dat is het mysterievolle, dat is het werkelijke mysterie van het christendom: het verhaal van de kruisiging vertelt ons over twee kruisingen, twee processen. Het stoffelijke lichaam van Jezus ‘gaf de geest’ terwijl het nieuwe spirituele lichaam van Jezus uitsluitend daardoor kon vrijkomen van het zichtbare lichaam, van zijn binding aan het kruis. Daarom zegt Jezus de innerlijke mens, en we herhalen : ‘Wat ze zeggen omtrent mij, is mij niet overkomen en wat ze niet zeggen, dat heb ik geleden.’

De uiterlijke mens en de uiterlijke wereld worden gesymboliseerd door de horizontale balk van het kruis. De innerlijke mens Jezus verbond zichzelf daaraan, kruisigde zichzelf, op het moment van de geboorte van Jezus in Bethlehem. Vanaf dat moment daalt de kracht uit het ‘koninkrijk van de ziel’ in de wereld en in het hart van de mens die de gnostieke weg gaat. Zo werd en wordt de verticale balk van het levende kruis getrokken.

Het kruis werd opgericht bij de geboorte van Jezus; Jezus verbindt zich aan de uiterlijke wereld. Dat is zijn lijden, dat is de werkelijke passie, het dragen van het kruis door de wereld tot aan de kruisiging. En zijn nieuwe lichaam, het gewaad zonder naad, komt juist vrij van het kruis bij de kruisiging. En alle krachten uit de goddelijke wereld die daarin zijn verzameld, worden na de kruisafname door de soldaten verdeeld ‘onder het lot’, aan de uiterlijke wereld geschonken.

Jezus de Christus kan dan voortgaan tot de opstanding en de hemelvaart. Maar voor de mens die het spirituele tweevoudige pad gaat, betekent de kruisiging ook het binnengaan van een heel bijzondere nieuwe staat. Zo gereinigd en getransformeerd door de spirituele kracht van de innerlijke mens, staat hij of zij dan in de wereld, te midden van het beweeg van alledag.

De innerlijke Jezus waarvan hij het kruis is en draagt, is sterker dan hij. Hij heeft zich in vrijwilligheid, als Johannesmens, dienstbaar gemaakt. De vrijgemaakte innerlijke mens is eenheid en liefde, is pure lichtkracht die met de materiële wereld verbonden is door middel van de getransformeerde uiterlijke mens: gesymboliseerd door Jezus en zijn apostelen.

Er heeft dan wat wordt genoemd een ‘persoonlijkheidsverwisseling’ plaatsgevonden. De uiterlijke mens doet in volle verantwoordelijkheid wat nodig is in het leven, maar het is de innerlijke mens die waarlijk ‘leeft’. Zo worden de kruisiging en de opstanding tot een feest in de mens en voor de mens die het pad gaat. Kruisiging is een proces van vrijmaking en het verhaal van de Liefde die indaalt in de tijd om te redden wat gevangen is. Zo kan elk mens een levend kruis van Liefde worden.

De zeven laatste woorden of zinnen die Jezus roept vanaf het kruis hebben een diepe betekenis. Zij kunnen worden gezien als een samenvatting van het gnostieke pad. In de fase van de kruisiging sterft al het lagere en onheilige, de hartstochten zoals Plato ze  omschrijft die de mens binden aan het aardse leven. In die zin is de fase van de kruisiging de cruciale overwinning van de innerlijke kracht op de uiterlijke bindingen. Tegelijk met Jezus worden twee misdadigers gekruisigd, ook hierin schuilt een diepe symbolische waarheid.

Jezus incarneerde met een uiterst belangrijke opdracht. Hij ging de mysterieweg, werd verbonden met Christus en maakte door zijn kruisgang de Christuskracht vrij voor de gehele mensheid. Zo kwam er een ‘kosmische mysterieschool’ tot stand, waarin de mens zelf, zonder tussenkomst van priesters, de mysterieweg kan gaan. Daarom staat er geschreven dat het voorhangsel van het heilige der heiligen scheurde.  Want het heilige der heiligen is sindsdien toegankelijk voor iedereen die zich daarvoor gereed maakt.

In hoofdstuk 82 van het Evangelie van de heilige twaalven lezen we:

Jezus riep met luider stem: ‘Abba-Amma, in uw handen beveel ik mijn geest.’
Toen Jezus de azijn gedronken had, riep hij luid: ‘Het is volbracht!’ en terwijl hij het hoofd boog, gaf hij de geest.
En het was negen uur.  Zie, er flitsten bliksems en er klonken geweldige donderslagen; de scheidingsmuur van het heilige der heiligen, waarvoor de voorhang hing, viel naar beneden, scheurde in tweeën. Ook beefde de aarde en spleten de rotsen. Toen de hoofdman over honderd en alle anderen die Jezus bewaakten de aardbeving voelden en zagen wat er gebeurde waren zij bang en zeiden: ‘Waarlijk, deze was een zoon van God.’
Het evangelie van de heilige twaalven 82 : 26-28

Bron: Spirituele Pasen en Pinksteren

GA NAAR SPIRITUELE TEKST 7 VAN SPIRITUELE PASEN (VOOR ZATERDAGAVOND)

BESTEL SPIRITUELE PASEN EN PINKSTEREN