“Wat is Poëzie?” vroeg ik de Wijze. Wij zaten boven op de rots, onder de schaduw van een welving. Vóór ons de zee, een eindeloze lichtschittering in de zon. Gouden zeilen zweefden er zacht voort. En lucht vlogen er witte meeuwen, in edele golvingen. In de blauwe hemel kwamen grote, blanke wolken aan, puur als sneeuw, en dreven in statige stoeten, langzaam, in gelijkmatige beweging. “Wat is Poëzie?”

“Het is zo eenvoudig, zo natuurlijk als de zee, als de vogelen, als de wolken,” zeide de Wijze. “Ik geloof niet dat Lees verder →