Als men tot het opperste Ledig is gekomen, handhaaft men een onvergankelijke rust.
Alle dingen worden tezamen geboren; ik zie ze (daarna) weder terugkeren.
Alle dingen bloeien overvloediglijk; (daarna) keert elk terug tot zijn Oorsprong.
Tot de Oorsprong terugkeren heet Lees verder
Mijn eerste kennismaking met Gilles Quispel (1916-206) was in juni 1952. Ik deed eindexamen gymnasium, hij was gecommitteerde voor de klassieke talen. Hij was toen 36 jaar oud en nog maar kort hoogleraar in de geschiedenis van de oude kerk tot 800 in Utrecht. In september van datzelfde jaar ontmoette ik hem opnieuw, toen ik theologie ging studeren in Utrecht.
De theologische faculteit had toen zes zogeheten staatshoogleraren, van wie de twee jongste wetenschappelijk gezien met kop en schouders boven de andere uitstaken. Dat waren Gilles Quispel en Lees verder
In de Oudheid waren de goede filosofen, die zich aan Tao wijdden,
(als) gering, subtiel, duister, en vèr-doordringend.
Zij waren zó diep, dat Lees verder
LEES MEER OVER MYSTERIËN VAN TAO EN DE DAODEJING
Strofe 14 van de Daodejing (vertaald door Henri Borel)
Gij kijkt er naar, en gij ziet Het niet; men noemt Het kleurloos (I).
Gij luistert er naar, en gij hoort Het niet; men noemt Het aphoon (Hi).
Gij tast er naar, en gij raakt Het niet; men noemt Het onstoffelijk (Wei).
Deze drie dingen zijn niet met eigen woorden uit te leggen.
Daarom Lees verder
Hoge gratie en degradatie zijn dingen van vreze. Het lichaam is als een grote ramp.
Hoe is het, dat men (dit) zegt
(van) hoge gratie en degradatie?
Hoge gratie is iets inferieurs.
Verkrijgt men haar, dan is men als in vreze.
Verliest men haar, dan Lees verder